نویسندگی

چرا از دانشگاه انصراف دادم

درست ده شب پیش بود که طبق معمول بی خوابی به سرم زده بود و ساعت ۳ نیمه شب بود که دیگه از تماشای سقف و نور ضعیفی که از پنجره اتاق میومد خسته شدم و بالاخره گوشی رو برداشتم دستم تا چرخی تو دنیای آنلاین بزنم و چندتا مطلب بخونم بلکه از این بی خوابی خلاص بشم، همین که به دنیای اینترنت وصل شدم دیدم یه دایرکت داخل اینستاگرام اومده. بازش که کردم با یک سوال همیشگی روبه‌رو شدم که یکی از دوستان که از قضا برنامه‌نویس و توسعه دهنده وب هم هستن ازم پرسید که:

چرا از دانشگاه انصراف دادی؟!

خب، حتما اینم در جریان هستید که مدتی هست تب نوشتن تو وبلاگم بیشتر شده و نسبت به قبل بیشتر می‌نویسم، پیدا کردن یه موضوع که بخوای ازش داخل وب شخصی بنویسی مثل شکستن شاخ گاو میمونه، همین که در حال رد و بدل کردن پیغام با هم بودیم گفتم که چرا ماجرای انصراف از تحصیل دانشگاه رو ننویسم؟ موضوع از این بهتر؟!

چرا از دانشگاه انصراف دادم

هر کسی بنا به عرف جامعه طوری شده که درس خوندن و تحصیلات آکادمیک رو یک نیاز میبینه و حتما در تلاش هست تا با انواع و اقسام اهداف به دانشگاه بره، چه اینکه هدف از دانشگاه رفتن تحصیل باشه، چه پز مدرک تحصیلی، چه مشت محکمی برای مراسم خواستگاری، چه روابط پارتنر بازی وخلاصه چه و چه و چه…

اصلا چرا رفتم دانشگاه؟

ماجرای دانشگاه رفتن من برمیگرده به سال ۹۰ و ۹۱ که یک سالی هم پشت کنکور بودم. از همون اوائل دوران طفولیت علاقه‌ای به درس خوندن نداشتم و اگر وضعیت جسمی من اینی که هست نبود مطمئنا درس و خط را نهایتا اگه خیلی بخوام دست بالا بگیرم تا همون دیپلم ادامه میدادم و عطای تحصیل را به لقای آن می‌بخشیدم.

اما با تموم شدن دوران دبیرستان و نائل شدن به مدرک دیپلمی درب و داغون در رشته‌ای درب و داغون‌تر همچون ریاضی دیدم اگه دانشگاه نرم فعلا کار و باری ندارم و باید همچنان بشینم و داحل خونه ترک‌های سقف و دیوار را به شماره بندازم و آمار دقیقی از اونها داشته باشم.

پس این شد که یه روزنه خیلی کم از تمایل رفتن به دانشگاه در من روشن شد و خلاصه بعد از یک کنکور با رتبه ۲۸.۰۰۰ تو همون سال اول یک سال دیگه پشت کنکور موندم. سرتونو درد نیارم که از بین کسانی که با هم پشت کنکور بودیم سربلندتر بودم و یه ۱۰.۰۰۰ تایی رتبه را بهبود بخشیدم. از همون ابتدا رشته کامپیوتر رو انتخاب کردم. مگه انتخاب دیگه هم میتونستم داشته باشم؟!

یکی از دلایل دیگه که بیشتر در رفتن به دانشگاه دخیل بود اجبار خانواده بود. من نمی‌دونم این خانواده‌های ما از شغل کارمندی و چندر غاز حقوق سر برج چی دیدن که روزهای تکراری همینطور تا چند دهه طی بشه و بره؟!

حالا یه گذری به علاقه هم بزنم، اگر در توان من بود میرفتم دنبال حرفه‌های فنی که خیلی دوست دارم. یا اینکه آشپز میشدم 😀

به هر حال رشته نرم‌افزار رو انتخاب کردیم و ترم اول، دوم، سوم و… همینطور پشت سر هم با روزهای تیره و تار با اساتید گوناگون و دوستان مختلف در حال سپری شدن بودند. دیگه کم‌کم از دانشگاه زده شدم، برام شده بود مثل گذروندن اوقات و وقت کشی که با وجود چندتا استاد بیخودتر هم میشد.

آقا اصلا کسی‌ره داریم که تقلب نکرده باشه؟

مشکل من تو درس فیزیک و یه درس تخصصی دیگه این بود که تقلب نکرده دهانم سوخته بود. تو این درس ما اومدیم به بقیه رسوندیم، اونا نمره کامل گرفتن ما افتادیم 😀

یه ترم، دو ترم، نه دیگه سه ترم… آخه استاد، کیلویی حساب کردی، گرمی حساب کردی، چطوری این نمره کلاسی ۲.۱۳ و ۴.۴۸ و… را با این بارم بندی حساب کردی که سه ترم ما را مهمون خودت کردی؟!

عزیزم شما سوال یک رو اینطور نوشتی، سوال دو جواب نهایی غلطه، سوال سه بد نوشتی نفهمیدم چیه و…😐

به هر حال رفتیم و رفتیم تا تو ترم ۶ ما تازه رسیدیم به ۸۷ واحد پاس شده با هر ترم نهایتا ۱۵ واحد برداشتن و یک روز که در حال پیگیری ماجرای ندادن نمره درس تربیت بدنی بودم، چشمم به جمال استاد گرامی روشن شد. یه مقدار این نمره ندادن تو درس تربیت بدنی اعصاب رو خراب کرده بود، با دیدن این دیگه بدتر شد و یه بحث حسابی باهاش گرفتم و در نهایت این شد که چندتا جزوه و هر چی که دم دست بود حواله سطل آشغال کردم و به انضمام مقداری مورد عنایت قرار دادن این و اون پامو از دانشگاه به بیرون گذاشتم.

ترم گذشت و منم پیگیر ماجرای امتحانات نشدم، تا اینکه بهمن ماه گفتم حداقل این مدت را که رفتم برم مدرک فوق دیپلم رو بگیرم هیچ و پوچ نشه این چند سال اومدنم. بعد از گذراندن مراحل و رسیدن به بخش مالی دیدم که بله، شما یک میلیون به دانشگاه بدهکاری!😳

یعنی چی، مگه میشه؟ مگه داریم؟ بابت چی؟

والا… عرض شود که ترم فلان شهریه شما تخفیف خورده بود و بهزیستی بعد از گذشت این مدت نداده و نداده تا به امروز، گفتم اون ترم رو که ندادن خودم پرداخت کردم. بزنید تو سیستم موجود هست، بله خودتون دادین ولی به هر حال بدهکار هستید😐. هنوزم نفهمیدم برای چی! به هر حال دیگه قید اون رو هم زدم.

خب، نظر خانواده چی بود؟!

آقا ما از همون روز که انصراف‌ره دادیم نگو رفیق جون جونی و شفیعمون هم از دانشگاه آزاد انصراف داده که منم در جریان ماجرا نبودم. تا بعد از دو هفته از خانواده شنیدم که

بله دیگه، خوب دوتایی دست به یکی کردین و خودتونو با ول کردن دانشگاه بدبخت کردین

یک ماه نه، دو ماه نه، سه ماه نه… دیگه مگه ول می‌کنن، شده بودیم انگشت نمای خاندان، هر جا صحبت از تحصیل بود یه کنایه میزدن و بله عباس آقای ما هم درس خوندن دیگه مثلا… و من هم سکوت و سکوت و سکوت😐

یک سال از این ماجرا گذشت و منم تو این مدت شروع کرده بودم به نویسندگی که احدی از خانواده هم خبر نداشت و همیشه هم میگفتن که بله دیگه، دانشگاه رو که ول کردی حالا هم چسبیدی به این لپ‌تاپ و اینترنت معلوم نیست چیکار می‌کنی… خلاصه من تا چندین ماه حرفی از این ماجرا به میون نیاوردم تا اینکه ماجرای افتادن دنبال کارای پزشکی و انجام آزمایش برای تشخیص بیماری را مطرح کردم و گفتن که هزینه بالاست نمی‌تونیم. که گفتم خودم دارم و…

از کجا آوردی؟ تو که همش مثل کبک صبح تا شب سرت تو لپ‌تاپ و اینترنت بود. به هر حال این اندک مبلغ لو رفت و دیگه ما انگشت نمایی‌مون تغییر کرد. بعد اون ماجرا دیگه یاد ندارم که کسی کلیک کرده باشه روی این ماجرای انصراف دادن ما از دانشگاه و مدام پتگ درس نخوندن را به سرمون بزنه.

خب، حالا پشیمون نیستی؟!

اصلا و ابدا از انصراف دادن از دانشگاه پشیمون نیستم، اما از این پشیمونم که چرا این مدت رو بیخود با رفتن به دانشگاه خراب کردم. بهترین دوران عمرم بود که میتونستم برای کارهای دیگه این وقت را بزارم.

حالا چیکار میخوای بکنی؟

دید خانواده از تحصیل این بود که یک شغل کارمندی و ثابت با چندر غاز حقوق جور بشه که خیالشون مثلا راحت باشه ولی من اصلا از این نوع کار کردن یکنواخت خوشم نمیومد. دوست داشتم کاری کنم که بهش علاقه دارم و آقای خودم باشم. بالاخره با جیب خالی هم که نمیشد، پس این شد که هدف رو مشخص کردم و رو آوردم به نویسندگی در سایت‌های وردپرسی.

در این مدت تقریبا دو ساله از نویسندگی، تونستم نیازها را به دست بیارم، بدونم چطور بنویسم و چطور متفاوت باشم. حالا که در حال نوشتن این ماجرا هستم، سایت را راه‌اندازی کردم و به محض تمام شدن تعطیلات و کمی استراحت بعد از این یک سال به طور جدی شروع به کار خواهم کرد. البته به امید رضایت کاربران که نتیجه اون چیزی جز موفقیت نباشه:)

به چیز دیگه هم علاقه داری؟

بله آقا چرا که نه، اصلا قبل از اینکه بخوام وارد رشته ریاضی در دبیرستان بشم با یک ساز نی فسقلی به موسیقی علاقه پیدا کردم و دوست داشتم که وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبا تهران بشم. ولی اصرار پشت اصرار که خانواده رضایت ندادند.

شاید باورتون نشه که روز اولی که این ساز در خوابگاه دبیرستان افتاد دستم درست تو شب سرد زمستون بود، اون موقع‌ها هم آسمان در این حد سخیف نشده بود و خوب برف میبارید، بعد از دو ساعت کلنجار رفتن با این نی دیدم مزاحم بقیه شدم و کم‌کم رو مخ برو شدم، این شد که رفتم حیاط و درست زیر برف گوشه حیاط شروع کردم یک نیم ساعتی هم کلنجار رفتن تا اینکه بالاخره موفق شدم صدای این ساز نازنین را در بیارم.

با ورود به دانشگاه از ترم دوم به کلاس‌های آموزش سنتور می‌رفتم، اما با وجود مشکلات دیگه و یکی شدن تایم کلاس با دانشگاه تو ترم‌های بعدی این استعداد و علاقه هم نمه نمه از بین رفت. حالا چی بشه هر از گاهی برای تغییر حال و هوا دست به ساز ببرم و کمی بنوازم.

پس در کل دلایل من برای انصراف از دانشگاه شامل موارد زیر بودند:

  1. علاقه نداشتن به تحصیلات
  2. علاقه نداشتن به شغلی که به واسطه مدرک دانشگاهی باشه
  3. تمایل و علاقه به خود اشتغالی

این بود ماجرا…

امتیاز نوشته:

میانگین امتیازها: ۴.۵ / ۵. ۱۹

عباس صادقی

چند سالی است زمام تولید محتوای آموزشی در سایت‌های بزرگ وردپرسی را برعهده دارد. به تحصیلات آکادمیک علاقه‌ای نداشته و از دانشگاه انصراف داده است. از علاقه‌مندی‌های وی می‌توان به نویسندگی، سفر، موسیقی و آشپزی اشاره کرد.

این مطالب را هم بخوانید

۴۲ دیدگاه

  1. برام خیلی جالب بود داستان دانشگاهت.
    ممنون که نوشتی.
    من هم قصد دارم درباره دانشگاه بنویسم.
    دو سه روزی هست با وبلاگت آشنا شدم و این اولین پستی هست که کامل خوندمش؛ فک کنم همه چی از ویرگول شروع شد.
    به هرحال خوشحالم از آشناییت دوست عزیز. عباس جان.

  2. دقیقا چیزایی رو گفتی که حرف دل اکثریت ما بود 🙂
    دانشگاه و وقت تلف کردن و نداشتن علاقه و هزار ددستان دیگه که اصرار خانواده هم کنارش باشه!‌ نری سمت تحصیل آکادمیک انگار طاعون داری 😐
    این داستان نویسندگی هم برای من دقیقا سال اول دبیرستان اتفاق افتاد که الان رفتار اطرافیان کلا چرخیده :))
    دنیایی داریم با دنیای اطرافمون.
    مطلبت هم فوق‌العاده جذاب و خوندنی بود.
    موفق باشی عباس عزیز❤

  3. سلام واحترام
    خیلی قلم خوبی دارید و خواننده رو تشویق به خوندن ادامه مطلبتون میکنید .واقعا حیرت زده شدم ،احسنت به شما ،ارادتون قویه.التماس دعا

  4. من یه بار معماری میخوندم با استادم دعوام شد ولش کردم خونه با مامانو بابام دعوام شد کنکور خودنم کامپیوتر الانم میدونم نمیکشم دوترمه مشروطم ولی نمیفهمم چه خبره فقط میخوام بگذرونم وقت حدر کنم که چی بشه اونم نمیدونم😩😩😩

    1. سلام، با این اوصاف و وضعیت بهتره کلا قید درس رو بزنید به نظر من 😀
      اگه وقتتونو بزارید روی یک موضوعی که بهش علاقه دارید و تخصصی هم توی این موضوع دارید حتما نتیجه بهتری میده تا اینکه چند سال وقتتونو تو دانشگاه تلف کنید.
      هر تخصصی که داشته باشید میتونید با بازاریابی شبکه‌های اجتماعی یا کلا فعالیت داخل یک سایت به درآمد خیلی خوبی برسید.

  5. سلام
    عباس جان ، واقعا قلم خوبی دارید. عالی بود. کاش منم زود تر از رشته ام انصراف داده بودم تا کار به اینجا نکشه :))
    راستی همینطور اتفاقی هم شهری ایم 🙂

  6. هر وقت دیدی بخشی از زندگیت اوونجوری که می خواستی نمی شه بدون یه جا رو اشتباه رفتی ، برگرد و راه رو عوض کن

    1. سلام استاد، جمله خیلی خوبی برای این حالت گفتید.
      میشه گفت منم ناخودآگاه به این جمله رسیده بودم که یه جایی از کارم اشتباهه و مسیر درستی رو انتخاب نکردم. الآن که به این اتفاقات فکر می‌کنم میگم که ای کاش این اتفاقات تو همون ترم اول میفتاد که باعث بشه مسیرم رو عوض کنم.

  7. منم الان از تمام دنیا خسته شدم.میخوام انصراف بدم میگن ک این همه پول خرج کردیم هیچی نشدی. من دارم ذره ذره اب میشم مدام دارم گریه میکنم از استادایی ک هیچ نمیفهمن و الکی میندازن خسته شدم..دوست دارم تمومش کنم ولی نمیذارن.چ کنم

    1. سلام هدیه خانم،
      به نظرم قبل از هر چیز باید ببینید که برای آینده‌تون چه فکری کردید و دنبال چی هستید. برید دنبال علاقه، من علاقه‌ای به تحصیل نداشتم و اصلاً هم برام کاربردی نداشت، پس تصمیم گرفتم ادامه ندم و راه خودم رو تو وب به صورت خودآموز ادامه دادم.
      تنها مسئله اینه که نباید اجازه بدین بقیه باعث این بشن که تصمیمی رو بهتون تحمیل کنن، این شما هستید که باید تصمیم نهایی رو بگیرن، بقیه میتونن فقط کمک کنن و شرایطی که در پیش خواهید داشت رو در قالب مشاوره دادن به شما ارائه بدن. پیشنهاد می‌کنم نظرات سایر دوستان رو هم مطالعه کنید.

  8. سلام داداش گلم
    الان که دارم این نظر را می نویسم، چشمام پر از اشکه. چرا چشمام اشک آلوده؟ کلی درس خوندم و توی یه دانشگاه تاپ در ایران قبول شدم، چند وقت بود هرجا میرفتم، کار نبود. به خصوص که شهرستانی هستم و ساکن کلانشهر نیستم، شرایط و حوصله رفتن به شهرهای دیگه و دوری از خانواده و سکونت در شهر غریب را ندارم. چند وقته به این نتیجه رسیدم که ای کاش از همون اول، تقلیدی عمل نمیکردم. وقتی می دیدم همه دوستام دارن برای کنکور میخونند، منم خوندم. ولی خداروشکر دیگه ارشد نرفتم. دیگه تصمیم گرفتم خودم باشم، و طبق نظر و تصمیم خودم عمل کنم. عموم استاد دانشگاهه، خیلی اصرار کرد ادامه تحصیل بدم. کلی منو تشویق کرد. خانواده و آشنایان میگفتند تو که درسات خوبه چرا ادامه تحصیل نمیدی. ولی من مقاومت کردم و هرگز دیگه فکر درس خوندن در سیستم غلط نظام آموزشی ایران به سرم نخواهد زد. به احتمال زیاد، در آینده که ازدواج کردم و بچه دار شدم، احتمالا بچه ام را به مدرسه نخواهم فرستاد، چون باعث کشتن خلاقیت و استعدادهای بچه میشه. پرحرفی کردم، بگذریم.
    عباس جان!‌ جمله به جمله این صفحه که درمورد خودت نوشتی، واقعا خواندنی بود. چون انگار حرف دل منو زدی. خیلی حال کردم. منم دوس دارم آقای خودم باشم، خسته شدم بس که رزومه دادم، بس که مجبور شدم طبق زمان مشخصی برم سر کار،‌ طبق میل خودم مرخصی نرم، طبق دستورالعمل شرکت و رئیس عمل کنم، هرچی هر رئیسی گفت، سمعا و طاعتا بگم تا نکند خاطر رئیس شرکت مکدر شود و اخراج شوم …. خلاصه همه اینها انگیزه ای قوی شده برای من تا سراغ خوداشتغالی برم به خصوص در فضای وب. حالا سوال من از شما به عنوان یه همنوع، داداش، مشاور یا هرچی که اسمشو میشه گذاشت، اینه که چطور میتونم با راه اندازی وبسایت وردپرسی درآمد قابل قبول حداقل ۵ میلیون در ماه داشته باشم، در حالی که هیچ محصولی برای فروش ندارم، هیچ کسب و کاری هم ندارم. من یه مهندس صنایع غذایی هستم، دست به قلم خوبی دارم،‌ دوساله که به صورت حرفه ای ترجمه انجام میدم. با اصول سئو و تولید محتوا به صورت تئوری آشنایی دارم. همین!‌ حالا به نظرت چطوری از طریق راه اندازی وبسایت میتونم کسب درآمد کنم در حالی که ۲۸ سالمه و هی داره سنم بالا میره و هرچی هم سن بالاتر میره، اطرافیان هی فشار میارن و میگند دیگه پس کی میخوای زن بگیری؟ کی میخوای تشکیل خونواده بدی؟ هم سن و سالام و هم کلاسیهام بچه دار شدند، بچشون روی پا راه میره، ولی من….
    هی خدا…
    درضمن، واقعا خوشحالم از اینکه با وجود مبتلا بودن به این بیماری سخت، ولی تسلیم نشدی و اینقدر روحیه داشتی که وبسایت زدی و داری پول در میاری. امیدوارم همیشه دلت خوش باشه، و همینطور با قدرت و استقامت، به زندگی ادامه بدی عباس جان. ان شاءالله با حضرت عباس (ع) محشور بشی.
    منتظر جواب و کمکت هستم
    یا علی

    1. سلام علیرضا جان، ممنون بابت کامنتی که دادی و تجربیاتی که طی کردی رو به اشتراک گذاشتی.
      پیشنهاد من برای درآمد زایی این هست که اول ببینید تو چه موردی تخصص دارید و اطلاعات کافی. شما می‌تونید به روش‌های مختلف این تخصص رو از طریق محتوا به پول تبدیل کنید.
      ساختن دوره آموزشی، فروش محصولات فیزیکی/دانلودی مرتبط با این حوزه، ارائه خدمات مشاوره‌ای و…
      درست همین راهی که من رفتم.
      چند مدل روش درآمدزایی هم تو وبلاگ معرفی کردم که می‌تونی با جستجوی «کسب درآمد» مطالعه‌شون کنی.
      بیشتر در مورد تخصص‌هایی که داری برام بگی می‌تونم بهتر راهنمایی کنم.

      1. سلام مجدد. کل چیزایی که من در چنته دارم عبارتست از: لیسانس مهندسی صنایع غذایی (با مهندسی صنایع فرق میکنه)، ترجمه روان و خوب (دست به سرچ انگلیسیم هم خوبه)، بعد از دانشگاه هم که مشغول کار در کارخانه و بخش R&D و همچنین ترجمه متون پزشکی و تغذیه و صنایع غذایی برای وبسایتهای مختلف بودم!‌ تمام.
        توی دانشگاه، یه سری آزمایشات یاد گرفتیم که روی مواد غذایی انجام میدند. خب بخوام در این زمینه هم به صورت تخصصی وبسایت بزنم، اولا که جامعه آماری بازدیدکننده هام محدود به کارشناسان صنایع غذایی میشه نه اقشار مختلف مردم، ثانیا چون مخاطبم مهندسان و مسئولین فنی کارخانه های صنایع غذایی هستند، اونا خودشون این آزمایشات را میدونند، ثالثا توی اینترنت کلی از این مطالب به صورت رایگان وجود داره.
        اگه یه مهارت تخصصی بلد بودم، مثل نواختن ویولون و گیتار،‌ تسلط به خوشنویسی، تسلط به یک زبان برنامه نویسی و غیره، خیلی راحت و بی معطلی میتونستم محتوای تخصصی درموردشون تولید کنم. ولی متاسفانه هیچ مهارت تخصصی که به درد جامعه بخوره، ندارم. لذا فکر میکنم نمیتونم وبسایت بزنم و پول در بیارم، هرچند علاقه و اشتیاق زیادی به کسب درآمد از طریق راه اندازی وبسایت دارم.
        خب با این اوصاف، به نظرت چیکار کنم؟؟؟

        1. سلام علیرضا جان،
          اینکه جامعه درخواست زیادی برای یک محصول هم داشته باشه زیاد اهمیت نداره. با توجه به رشته تحصیلی که داشتی می‌تونی تو همین مورد فعالیت کنی و از طریق سئو درآمد مناسبی داشته باشی. این مورد یک مزیت به حساب میاد، شاید جامعه آماری کم باشه، اما با توجه به اینکه رقیب کمتری خواهی داشت و منابع زیادی در این خصوص وجود نداره می‌تونی خیلی درآمد خوبی ازش کسب کنی.
          درست مثل این میمونه که به دنبال سئو باشیم، اما باور غلطی وجود داره اینه که میگیم وقتی کسی که قراره سئو کنه سایت خودش تو صفحه اول نیست چطور میتونه سایت منو سئو کنه؟ در حالی که همین سئو کار همین که ۱۰ مشتری ثابت رو داشته باشه بهترین درآمد رو داره.

          1. سلام ممنون ، روش فکر میکنم.
            یادم رفت بگم که در زمینه طب سنتی اطلاعات بالایی دارم. خیلی راحت و سریع میتونم مزاج فرد را تشخیص بدم و راهکار برای چاقی یا لاغریش ارائه بدم ولی باید اطلاعاتم را تکمیل تر کنم. فکر میکنم این ایده بهتری باشه که با ایجاد وبسایت، خدمات مشاوره ای طب سنتی ارائه بدم و کسب درامد کنم. ولی… وقتی توی اینترنت که سرچ میکنم و رقبای قدیمی و قدرتمند در این زمینه را می بینم، مایوس میشم و پیش خودم میگم آخه من زیر دست و پای اینا له میشم، نمیتونم به پاشون برسم و غیره. برای مقابله با چنین طرز فکری چیکار باید کرد؟ چنین طرز فکری را شما هم داشتی وقتی که خواستی برای اولین بار وبسایت بزنی؟

          2. سلام، خب اگه روی این موضوع هم تخصص داشته باشید مطمئنا میشه موفق شد. رقیب که تو هر جایی هست، اما برای اینکه موفق بشید باید دید که رقبا چه کاستی‌هایی دارن که شما اونها رو پر کنید؟ در حالت کلی باید یک مزیت نسبت به اونها ایجاد کنید.

    1. سلام
      متن جالبی مخصوصا برای من که در استانه انصرافم…اونم از مقطع ارشد…اونم دم تحویل پایان نامه…
      چرا؟ چون خسته ام…رشته امو دوست دارم ولی از درس خوندن خسته شدم از دانشگاه و نظام بیخودش خسته شدم…از یه طرف میبینم تهشه و دارم تموم میکنم و از یه طرف میبینم هر کاری میکنم دلم نمیخواد انجامش بدم و تمومش کنم…خیلی حس بدیه…خیلی زیاد…کاش حداقل ارشد نیومده بودم

      1. ی سوال دوست عزیز میخام بدونم حالا ک احتمالا مدت زیادی شاید ی سال گذشته از دانشگاه انصراف دادی یا تمومش کردی؟ اخه شرایط و حال الان من دقیقا مث نوشتته و نمیدونم از خستگی کار روی پایان نامه س یا نه واقعا چون برای این کار نیستم

        1. فرزانه جون عزیزم من وضعیتمو برای خونوادم و دوستام توضیح دادم و اونا ازم خواستن که هرجوری شده ارشدم رو تموم کنم و مدرکش رو بگیرم و بعد از اون حداقل یکسال استراحت کنم (چون من از نظر فکری واقعا خسته شده بودم و افسردگی شدید داشتم و اینکه من ارشدم رو با فاصله ۳ روز از اتمام کارشناسیم شروع کرده بودم و واقعا هیچ تایم استراحتی در طول تحصیلم نداشتم) و بعدش برای ادامه زندگیم تصمیم بگیرم. این شد که با استادم تماس گرفتم و وضعیتم رو بهش گفتم و ازش خواهش کردم بذاره پایان نامه ام رو با وجود یه سری نقایص و بدون مقاله دفاع کنم و فقط تمومش کنم و اینکارو هم کردم. به زور تمومش کردم ولی وقتی دفاعم تموم شد احساس کردم یه وزن خیلی سنگین راز روی دوشم برداشته شد. تو هم اگر میبینی الان جای اینو داری که آموزشیش کنی و اونطوری تمومش کنی بنظرم راه خیلی خوبیه من اون موقع ترم اخر بود و دیگه نمیتونستم اینکارو بکنم ولی اگه مثه اون موقعای من فقط دفاعت مونده با استادت صحبت کن و سعی کنید به یه راه خلی برسید که سریع موضوع فیصله پیدا کنه

          1. ممنونم ازینکه وقت گذاشتی و جواب دادی، اره اگه با استادم حرف بزنم احتمالا بتونم شرایطو بهتر کنم.

  9. سلام داداش من ترم یک دانشجو رشته مهندسی کامپیوتر هستم الان حدود ۱ ماه از کلاسا میگذره و میخوام انصراف بدم شبا اصلا خواب تو چشام نمیره نمیدونم چیکار کنم انصراف بدم اون پولی که میدم دانشگاه میدم میدم بیرون برنامه نویسی کامل بی هیچ دغدغه ای یاد میگیرم چون واقعا با درسای مثل ریاضی و فیزیک فقط وقت خودم هدر میره حالا این مبحثو به خانوادم نگفتم نمیدونم چیکار کنم به اونا چطور بگم

    1. سلام سامان جان، فقط می‌تونم بگم برو دنبال چیزی که واقعا دوستش داری!
      وقتی به چیزی که دوست نداری و می‌بینی که ادامه دادن تحصیل بیشتر برات وقت کشیه، بهتره از همین حالا وقتتو بذاری روی چیزی که بهش علاقه داری و تو رو وارد بازار کار می‌کنه.
      خصوصا رشته‌های آی‌تی که واقعا داشتن مدرک دانشگاهی نه به درد می‌خوره و نه اینکه مزیتی به حساب میاد.
      البته این نظر منه و هر کسی می‌تونه نظر متفاوتی داشته باشه.

      1. درسته برادر من راسیتش میخوام انصراف بدم ولی میگن هزینه میگیرن نصف هزینه شهریه ثابت نمیدونم چیکار کنم ۲۵۰۰ میلیون دادم 😐

        1. اطلاعی ندارم در این مورد. اما اگر بحث سر گرفتن نصف شهریه هم باشه، در مقابل شهریه ترم‌های بعدی و سال‌ها زمانی که صرف تحصیل باید بکنید که اونم آخرش مشخص نباشه نتیجه خوبی داشته باشه یا نه، رقمی نیست.

  10. سلام من دانشجویی ترم یک دانشگاه اصفهان رشته ای مهندسی کامپیوترم .راستش بعد از یک ماه ورود به دانشگاه متوجه شدم که به این رشته زیاد علاقه ندارم و بیشتر برام استرس زا هستش تا الان نمرات خوبی گرفتم بگذریم که چقد اذیت شدم . اینم بگم که همیشه جز اولین و دومین های برتر مدرسه بودم ولی الان حتی تمایل ندارم حرفای استادو گوش کنم و تکالیفو انجام بدم بعد از گذشت سه ماه صبرم به سر اومد الان نشستم و سرچ کردم که انصراف از دانشگاه دولتی ضرر هست یا نه که وبلاگ شمارو دیدم توی سردرگمی قرار دارم و تا الانم به نتیجه ای نرسیدم و نمی دونم قراره چی بشه .باید این رشته رو تحمل؟ کنم یا برم دنبال علاقم هنر؟ .خوشحال شدم که نوشته های شمارو خوندم شما خیلی راحت تونستین کنار بیایین ولی برا من سخته امیدوارم بتونم از پسش بر بیام نمی خوام بهترین زمانمو از دست بدم .موفق باشین

    1. درود، وقتتون بخیر

      یک موضوع کلی تو این مورد وجود داره که خود منم بهش رسیدم. اصولا وقتی این مشکل برای کسی پیش میاد، دوتا اتفاق خواهد افتاد:
      ۱. یا با این تغییر مسیر درستی رو که برای خودش طی کرده پیش میره و به چیزی که میخواد میرسه.
      ۲. یا با این تغییر به مشکلات دیگه برمیخوره که نمیتونه باهاشون کنار بیاد و ممکنه باز هم دچار اشتباه بشه.

      بنابراین باید همه چیز رو بسنجید. اگر واقعا علاقه به هر کدوم از رشته‌های هنری دارید، می‌تونید وارد این رشته بشید و ادامه بدین. علاقه هم ملاک خیلی مهمیه توی موفقیت.
      منم علاقه اصلیم موسیقی بود، اما واقعا هر جور حساب کردم شرایط طوری نبود که بتونم از طریق دانشگاه پیگیرش باشم. از طرفی دیگه تصورم از رشته نرم افزار توی دانشگاه از چیزی که داشتم فرسنگ‌ها فاصله داشت و اونجا بود که فهمیدم سیستم آموزشی ماست که مشکل داره. اما خب، لااقل برای رضای دل خودمم که شده و حتی جنبه سرگرمی، در کنار رفتن به دانشگاه داشتم به کلاس موسیقی هم میرفتم که خیلیم برام بد نبود.

      به نظرم شما هم تو این شرایط این راهکار رو امتحان کنید. رشته هنری که انتخاب کردید رو به یکی از آموزشگاه‌های خصوصی برید. حتی اگر نمیتونید همزمان با دانشگاه این کارو انجام بدین یه ترم مرخصی بگیرید. شرایط خودتونو با این رشته هنری بسنجید. اگر به قول خودمون حال دلتون خوب بود و خلاصه که خوشحال بودین با این شرایط، اونوقت میتونید برید دنبال هنر. تغییر رشته و این مسائلم کمک میکنه بهتون.

      اما اگر این اتفاق نیفتاد، باید ببینید که مشکل کجا بوده؟ که در این صورت تو دسته دوم قرار می‌گیرید.
      از مشاوره تحصیلی و دوستانی که واقعا بهشون اعتماد دارید هم برای این موضوع کمک بگیرید. البته از دانشجوهای رشته هنر هم پرس و جو کنید.

      فعلا این چیزا نکات کلی بودن که لازم دونستم بگم، چون همین اتفاقات برام افتاد و منم واقعا زیاد درگیر بودم با این مسئله، خصوصا شرایط جسمی خودم که باعث شده بود خانواده دیگه کلا از من ناامید بشن و جدایی از اینکه تصور میکردن دستی دستی خودمو بدبخت کردم ((((: تا چندین ماه سرکوفت می‌خوردم.

      اگر باز سوالی داشتید بپرسید حتما راهنماییتون می‌کنم.

  11. سلام
    بعد از انصراف از دانشگاه نباید به خدمت سربازی می‌رفتید
    کلا دانشجو های انصرافی باید چه کار کنن سربازی نروند؟

    1. درود
      چرا، باید می‌رفتم. اما خب شامل معافیت میشدم که البته هفت خان رستم گرفتن معافیت پزشکی رو هم تو تجربه معافیت پزشکی نوشتم.
      وقتی انصراف داده باشید، زمان معافیت تحصیلی محدوده و اگر تغییری نکرده باشه فکر کنم باید تا ۶ ماه وضعیت رو مشخص کنید برای ارسال دفترچه یا در صورتی که معافیتی شاملتون میشه اقدام کنید.

  12. سلام عباس عزیز مرسی از مطلب مفیدت و قلم گیرات…من متولد مهر۷۹ دانشجوی اخراجی-انصرافی برق باهنر کرمان…میخواستم ببینم آیا مشاوری چیزی میتونه کمکم کنه که من خودمو بشناسم، اوضاع مالیم خداروشکر بد نبوده بابام پزشک بوده و مامانم مهندس، گهگاهی پیش خودم جوری فکر کردم که شاید من مشکل دارم که انگیزه ی کافی برای درس خوندن ندارم یا اینکه علاقه ندارم؛ چمه چطورمه…یه هدف ثابتی هنوز پس از ۲۱-۲۲سال زندگی ندارم، آیا دچار بیماری روحی ام؟ چون این ترمی که گذشت با اینکه پردیس بودم انگیزه ی کافی نداشتم جمعش کنم و حتی فوق دیپلم هم نتونستم بگیرم و با معدل ۱۱و خورده ای در جریان انصراف قرار دارم اصلا نمیدونم چی بخونم چیکار کنم؛ اصلا دیدگاهم نسبت به زندگی خوب نیست حتی توی ارتباطات اجتماعی هم دچار ضعف شده ام خصوصا با جنس مخالف. یه حسی شبیه حس پوچی بهم دست داده خصوصا از وقتی که برای بار چهارم مشروط دارم میشم و تبدیل شدم به یک آدم بی انگیزه و بی هدف. شدم یه آدمی که دقیقه ای هزاران فکر از ذهنش عبور میکنه و میره. تمرکزم هم از دست دادم. حس میکنم حتی خودمو جایگاهمو نمیشناسم حتی شاید مسخره بنظر بیاد از جواب سوالهای ساده ای مثل من کیم، برا چی زندگی میکنم، به چه امید زندگی میکنم حتی از جواب همینها هم عاجزم!!!!
    ۴سال از عمرم باورت میشه جوری گذشته که الآنا احساس میکنم من فقط برای گذران وقت رفته بودم دانشگاه همون جو مسخره ی دانشگاه که همه رفته بودن میگفتن برق منم انگار از اسمش خوشم اومده بود یا اینکه میدونی من اصلا انگیزه نداشتم ۴سال ! نه برای درس خوندن…حتی برای زندکی انسانی!!!! یه حسی یه الهامی ویژنی چیزی بهم میگه من یه سطح از افسردگی دارم خانوادم هم بیخیالن هی میگن تو گشادی و ازین حرفا هیچ مشکلی نداری هیچیت نیس همش ازینکه انگار من خوشم میاد اینکارا رو بکنم! پس از چند روز مطالعه من هنوز به هیچ نتیجه ای نرسیدم! هنوز نفهمیدم چی شد که اینطوری شد … چی شد که تلاشی نکردم چی شد که بدتر شد!!!! الانم نمیفهمم برم دانشگاه آزاد چیکار کنم… همیشه توی زندگی دنبال یه انتها میگشتم اصلا جوری که لذت کافی رو نمیبرم از زندگیم اونم با الی رغم نداشتن مشکلات مالی! هم یه سقف زیر سرم هست هم ماشین برام خریدن هم یه لپ تاپ درست حسابی دارم ولی بجایی رسیدم که نمیدونم برای چی اصلا دارم زندگی میکنم سردرگمم حتی موقعایی میرم تو جامعه دچار اضطراب اجتماعی شدیدی میشم، سابقه انزوا هم دارم. دبیرستان هم دوستای نابابی داشتم حتی میگم پیش خودم شاید اونا الان از من جلوترن من دارم به قهقهرا میرم!
    حتی عموی بزرگم هم پروفسورا عمران داره داییم هم هیئت علمی همین باهنر بوده … گهگاهی حسی نسبت ب خودم پیدا میکنم که من ننگ حانواده ام! یا اینکه آیا ۱۰۰درصد برم دانشگاه؟ یا اینکه اگه نرم چیکار کنم؟ میدونی همش دنبال یه پایان داستانم…!

    1. درود امیرحسین جان، ممنونم ازت
      وقتی برای ماها چنین مشکلاتی پیش میاد، همین که جسارت به خرج می‌دیم تا افکارمونو با کسی به اشتراک بذاریم، خودش می‌تونه کلی بهمون کمک کنه و جرات اینو بده که بتونیم برای رفع مشکلاتمون باقی مراحل رو هم پیش ببریم.
      تو این سن برای هرکسی(با شرایط خاص مثل دغدغه‌مند بودن و اینکه بخواد انسانی به همه چیز فکر کنه) این اتفاق می‌افته؛ احساس پوچی به آدم دست میده و وقتی این همه تناقض رو تو دنیا می‌بینیم، واقعا پیدا کردن یک جواب درست برامون به سخت‌ترین معادله تبدیل میشه و اینه که مغزمون کلا قفل می‌شه.
      به نظرم اولین کاری که می‌کنی حتما از یک مشاوره درست کمک بگیر تا بتونی به یه جوابی که ارضات کنه برسی. اگر نتیجه نگرفتی سعی کن از مشاورهای دیگه کمک بگیری.
      در خصوص دانشگاه کاملا بستگی به خودت داره که چه هدفی از آینده رو برای خودت بخوای ترسیم کنی. من نمی‌تونم توصیه کنم به این دلیل و N تا دلیل دیگه نرو، یا اینکه بخوام بگم «به خاطر دلیل فلان هم که شده» باید بری. حق انتخاب کاملا با خودته.
      سعی کن چند روزی هم که شدی بزنی بیرون؛ حالا مسافرت شده یا اینکه وقت گذروندن با دوستات. این کار خیلی می‌تونه بهت کمک کنه تا با خروج از فضای تکراری روزمره‌ای که داخل محیط خونه داری بتونی تمرکز بهتری داشته باشی برای فکر کردن به اینکه چی میخوای.

  13. زندگی ما یکنواخت است چون بابام پزشکه خداشاهده همش یکبار درسال بتونیم یه مسافرت دور و دراز بریم. من خودم ماشینم با اینکه بابام برام گرفته از سال ۹۸ تا الان فقط پنج هزار و خورده ای کار کرده! اکثرا خونه ام همش بفکر این بودم ۴سال چجوری وقت بگذرونم، بگذرونم هیچی بکشم وقت رو! نمیدونم چطورم شده.

    1. سلام وقتتون بخیر
      خیلی مشتاقم بعد از گذشت چند ماه اگر اشکال نداره الان وضعیت حالتون روبدونم
      چون تقریبا در وضعیت مشابه شماهستم

  14. سلام، سعے کردم با کتاب خوندن و اینا حالمو خوب کنم ولی زیاد تعریفی نداره…با این اوضاعی هم که پیش اومده که دیکه اصن هیچی…🚶‍♂️🚶‍♂️ زندگی نمیکنم فقط نفس میکشم. #Bahram

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا